Onze honeymoonfase

Nu we een ontspannend weekend achter de rug hebben is het weer tijd om een nieuwe blog te schrijven.

Het weekend begon al goed vrijdagavond, ondanks dat er geen Archief aanwezig is in Burkina hebben we zelf enkele dansmoves geplaceerd in onze kamer. Al snel bleek dat we niet de enige genodigden waren, enkele gekko's wilden ons graag vergezellen op deze pyjamaparty. Het was even verschieten maar mits enkele afspraken (enkel in de keuken, niet in de badkamer, boodschappen doen..) besloten we hen toch te 'aanvaarden'.

Zaterdagochtend, tijd voor de lokale markt. Wat een beleving!
Clarice, de huishoudhulp van de familie Van Dingenen, meldt ons 'que nous devons marcher 10 kilometre'. Ze bleek echter over een goede portie humor te beschikken want dit was maar 257,33 meter..
We kunnen ons echt vinden in de Burkinese humor, alleen het luide gelach hebben we niet gemeenschappelijk maar dat komt hopelijk nog, aan Peter zijn aanstekelijke lach te horen.

Eens op de markt werd het duidelijk dat de goedlachse Clarice iedereen kent, zij kon ons dus goed wegwijs maken op de markt.
Vlees dat nog gehakt moest worden en waarvan de vliegen zo nu en dan eens weg geklopt worden met een stok, de vele hopen groenten zowel op de grond als op tafels, de kleurrijke stofjes om leuke kleren mee te maken en de enorm vriendelijke kraampjeshouders, is dagdagelijkse kost in Ouagadougou.
Waar we eerst met argwaan tegenover stonden was het feit dat we onze zakjes bij de kramers mochten achter laten nadat we al betaald hadden. Maar dit is ten volste te vertrouwen en is zeer handig. Na het hele bezoek aan de markt kunnen we onze zakken gewoon weer ophalen.
Misschien moeten we dit in België ook eens proberen...

Om 11u leek het ons een leuk idee om voor het middageten op krokodillenjacht te gaan in het bos van Ouagadougou. Maar deze zoektocht leek niet zo makkelijk als gedacht. Na een verkeerde weg genomen te hebben naar het bos hebben we niet eens krokodillen gezien. Al konden we dit wel hallucineren na een tocht vol enorme dorst en weinig 'pipi-mogelijkheden' (plastuiten blijken toch wel handiger dan gedacht).

Na deze warme en lange tocht vergaten we meteen dat beetje afzien wanneer Jip ons stond op te wachten aan de poort. We horen jullie nu al denken: welke knapperd hebben ze nu weer ontmoet? Maar het is beter dan dat, Jip is namelijk onze huiselijke reuzenschildpad.

Na onze eerste zelfgemaakte maaltijd met behulp van dochters Jiska en Phebe, werden we uitgenodigd voor een filmavond bij de familie Van Dingenen. Ook een Kinepolis blijkt niet nodig hier door de zelfgemaakte nacho's en salsasaus.
We dachten ons hierna rustig te douchen en het bedje in te kruipen maar hier dachten de huisgenoten, de gekko's, anders over.
Ze waagden het om de regels te overtreden en betraden de badkamer. Naakte Tine die van plan was zich te douchen begon luidkeels te schreeuwen, waarna we haar uiteraard snel te hulp schoten (met fototoestel).
Ook Ineke was snel ter plaatse en kon ons geruststellen waardoor we toch fris gewassen ons bed in konden.

Zondag stond al op de planning dat we op zoek gingen naar een zwembad. Na het vinden van een leeg zwembad besloten we toch nog even verder te gaan. We namen een taxi naar de stad en vonden er eentje dat wel gevuld was.
We genoten van een dagje zwemmen, zonnen, genieten, maar duidelijk ook verbranden, de dag voor dat onze stage echt begint.
Op zoek naar een taxi terug naar ons huisje bleek dat elke Burkinabé bereidt is om taxi te spelen. Ook al is het maar met een auto die zichzelf verzuipt aan 40km per uur. We zijn toch traag maar zeker thuis geraakt.

We denken dat het duidelijk is dat we in onze honeymoonfase zitten want we vinden alles fantastisch, genieten volop en kunnen stellen dat we hier zeer gelukkig zijn.

Lieve groetjes,
Enya, Marie, Tine en Silke