Mobiele kliniek

Hallo allemaal!

Luxe van een buitenlandse stage is dat we tot half 7 kunnen slapen en kunnen genieten van een uitgebreid ontbijt op het terras met confituur en La vache qui rit, njam njam njam..

Dinsdag vertrokken we voor onze eerste mobiele kliniek 'just around the corner'. Na een uur waren we deze 'corner' eindelijk gepasseerd maar toen begon pas de echte rit. Na een 20 minuten lang durende attractie doorheen de brousse, kwamen we volledig door elkaar geschud in het afgelegen schooltje aan.

In het begin was het toch wat zoeken om een goede opstelling te bekomen. We wisten namelijk zelf niet helemaal wat we van deze mobiele kliniek moesten verwachten.
Om alles vlot te laten verlopen verdeelden we de taken.
Enya begon met de kinderen hun formulier in te vullen en verwees hen samen met hun urinepotje door naar Tine.
Bij Tine werden er urinetesten uitgevoerd samen met oogtesten, lengte en gewicht. Hierna gingen de kinderen verder naar de doktersconsultatie, waar de kinderen aan een volledig medisch onderzoek onderworpen werden.
Indien nodig konden de kinderen bij Enya en Tine terecht om hun wonden te verzorgen en oorproppen uit te spuiten. Wat we in deze oren tegenkwamen verbaasde ons allemaal: mieren, stukjes schrijfpapier, bijen, stenen, krijtjes, ...
Vervolgens kwamen de kinderen bij de tandarts aan, waar Marie assisteerde bij het vullen van gaatjes en het trekken van de tanden.
Met een schoon gebit konden ze dan bij Silke en Ineke terecht voor de nodige medicatie en uitleg. Hierbij kreeg elk kind een tandenborstel en tandpasta van ons verzameld materiaal.

Al snel werd duidelijk dat we moesten roeien met de riemen die we hadden. Met beperkt materiaal en maar 10 vrijwilligers voor 400 leerlingen, probeerden we toch een zo hoog mogelijke kwaliteit van zorg te leveren.

Doordat deze mobiele kliniek 3 dagen duurde, hebben we de taken steeds kunnen afwisselen onder ons vier. Hierdoor heeft elk van ons kunnen merken hoe flink de kinderen hier wel niet zijn. Bij het verzorgen van een diepe, vuile wonde waar we zelf rillingen van kregen, gaven deze kinderen geen kik en zeiden dat het toch een beetje pijn deed, maar dit steeds met een glimlach op hun gezicht.
Het was zeer leuk om het enthousiasme van de kinderen te zien: ze geven ons handjes, wuiven van ver, zingen liedjes voor ons, ...

Door de grote voldoening die we uit ons werk halen, vinden we het ook niet erg dat we 10u aan een stuk door moesten werken. Dit terwijl we normaal gezien thuis op stage onze pauze tot de allerlaatste 45ste minuut zouden benutten.

Na deze 3 vermoeiende dagen kwamen we thuis en stonden Vroem en Broem ons op te wachten. We horen jullie nu al denken, wie zijn deze leuke knapperds? Maar ze zijn nog beter dan dat, het zijn onze twee nieuwe brommers waarbij we vanaf heden mee zullen cruisen door de stad.

Ouagadougou, u bent gewaarschuwd!